Тәүбә итүчеләр, гыйбадәт кылучылар, гыйбадәтләрендә Аллаһны мактаучылар, сәяхәт итүче, рөкүгъка иелгәннәр, сәҗдәгә егылганнар, игелеккә өндәп, яманлыктан тыйганнар вә Аллаһ боерган чикләрне бозмаучылар – мөселманнар. Шулардан (сез җәннәткә керәчәксез, дип) сөенче ал.

 (“Тәүбә” сүрәсе, 112 аять)

Пәйгамбәребез (с.г.в.) әйтә: «Өч кешедән каләм күтәрелгән, ягъни гөнаһлы гамәлләре язылмый: йоклаган кеше-торганчыга хәтле; кечкенә кеше – балиглык яшькә җиткәнче; акылсыз, мәҗнүн кешегә акыл кергәнчегә кадәр».

(хәдис шариф)